De illusie van een “drugsvrij festival”
Veel festivals roepen dat ze een zero-tolerance beleid hebben. In theorie klinkt dat strak en veilig, maar in de praktijk weet iedereen dat er toch veel drugs binnenkomt. Fouilleren is vaak de eerste verdedigingslijn, maar die is meestal niet zo effectief als men denkt. Dat roept de vraag op: waarom fouilleren ze eigenlijk zo slecht op drugs?
Veiligheid boven alles (maar niet op de manier die je denkt)
De belangrijkste taak van security is niet: alles vinden. Hun eerste prioriteit is orde, doorstroming en veiligheid voor de massa. En dat verandert alles.
Waarom fouilleren in de praktijk beperkt is
Er zijn meerdere redenen waarom controles oppervlakkig blijven of weinig opleveren.
1. Tijd en doorstroom
Een festival moet duizenden mensen per uur naar binnen krijgen. Als elke bezoeker 3 tot 5 minuten grondig gefouilleerd zou worden, loopt de hele rij compleet vast. Het gevolg: onrust, irritatie, opstoppingen en soms zelfs gevaarlijke situaties.
2. Fouilleren mag niet zomaar alles
Security mag geen invasieve handelingen uitvoeren. Dat betekent:
– Geen intieme zones aanraken
– Geen lichaamsholtes controleren
– Geen medische inspectie uitvoeren
– Geen mensen onnodig lang vasthouden
Drugs zitten nou juist vaak op plekken waar niet gevoeld of gekeken mag worden.
3. Security is geen politie
Beveiligers zijn getraind, maar geen opsporingsdienst. Ze hebben beperkte bevoegdheden en moeten binnen de regels blijven. Veel fouilleeracties zijn dus eerder een afschrikmiddel dan een sluitend controlesysteem.
4. Er is vaak een afweging: wat is erger?
Organisaties weten dondersgoed dat mensen soms toch iets meenemen. Voor festivals is dit de realiteit:
Lievere scenario:
– Gebruikers met kleine hoeveelheden die rustig hun ding doen
Dan het alternatief:
– Massa’s mensen buiten met dealers, chaos en escalatie
Hard optreden klinkt stoer, maar werkt in de praktijk vaak averechts.
Drugs zijn klein, creatief verstopbaar en moeilijk te vinden
Zelfs als security 100 procent hun best doet, blijven drugs klein, geurloos en makkelijk te verbergen. Het is praktisch onmogelijk om alles eruit te filteren zonder extreem, grensoverschrijdend of medisch fouilleren. Dat mag simpelweg niet.
Waarom doen festivals dan toch alsof?
Omdat de boodschap “we zoeken niet” maatschappelijke, politieke en sponsor-technische zelfmoord zou zijn. Festivals moeten een signaal afgeven, maar achter de schermen weten ze hoe de realiteit werkt: gebruik voorkomen is onmogelijk, schade beperken is realistischer.
Conclusie
Waarom fouilleren ze bij festivals slecht op drugs? Niet omdat ze lui zijn, maar omdat:
– Ze weinig tijd hebben
– Ze juridisch beperkt zijn
– Hun prioriteit veiligheid en doorstroom is
– Het in de praktijk onmogelijk is om alles te vinden
Fouilleren is daarom vooral symbolisch: het houdt de boel netjes aan de voorkant, terwijl echte veiligheid vooral draait om sfeerbewaking, EHBO en harm reduction, niet om elke gram vinden.
